Pijem Da Je Zaboravim

U očima krijem tugu
samoća mi dušu para,
pijem da je zaboravim
a želja se veća stvara
pijem da je zaboravim
a želja se veća stvara

Uz muziku i uz pjesmu
da mi brže prođe vrijeme
a u zoru s uzdisajem
pod prozore gledam njene
a u zoru s uzdisajem
pod prozore gledam njene

Nazdravite drugovi
sa mnom i sa tugom
otishla je voljena
u zagrljaj drugom

Kucuk Hasim Hoki - Nazdravite drugovi - ( Audio )
https://www.youtube.com/watch?v=roMugZVz_q8
@alensalov4733
Pjevač koji je promijenio više žena nego ijedan u ex-YU. Volio je žene , svoju djecu i druga Tita, ali je bio vrhunski pjevač. Hašime neka ti je laka zemlja !

Protest majora Đurića
Major Radoslav Đurić je 16. februara 1944. godine poslao oštar protest generalu Mihailoviću zbog klanja ljudi i žena, u Vraniću i u Boleču i drugde:

U poslednje vreme mnogo se komentariše kako u Beogradu tako i unutrašnjosti pa čak i u vozovima postupci naših ljudi u okolini Beograda, a naročito na teritoriji smederevskog korpusa. Najviše se govori o klanju ljudi i žena, što narod strašno osuđuje i gnuša se svega. Proveravajući sve na terenu prikupio sam mnogo podataka i utvrdio porazne činjenice.

Ovo se najviše odnosi na rad kapetana Lazovića gde je glavni akter svega negativnog. Njegov komandant brigade kapetan Božidar Lazarević rđav čovek, izgleda da uopšte nije ---(nejasno) i više poroka. Pravi aheološki tip, početkonja i varalica. Ja sam Vam, gospodine ministre, izrazio bojazan za rad kapetana Lazovića, jer sam još tada osećao da ide stranputicom što se i obistinilo.

Akcija Lazarevića ka Beogradu i prelaz njegovih delova u Banat nisu naš uspeh, već najveća sramota, jer je za vreme ove vršena ordinarna pljačka i klanje nevinog stanovništva. Sve se radilo u ime Nj. V. Kralja i Vaše lično. To se naročito naglašavalo. Kvislinzima došlo je ovo kao poručeno da koriste za svoju propagandu. O svemu imam tačne podatke koje ću dostaviti kurirom.

U interesu opšte stvari, molim preduzmite hitne mere da se spreči dalja samovolja i tiranija, jer su i naši aktivni saradnici prvih dana počeli da beže u Beograd i druga mesta, bojeći se za svoj život posle svega što su čuli i videli. Kapetana Lazarevića treba hitno ukloniti sa dužnosti i staviti pod istragu, da narod ne izgubi veru u nas, jer je jednodušan sa nama. Kraj.[21]

– Radoslav Đurić

Izvještaj kapetana Petrovića
Kapetan Branivoj Petrović, komandant Javorskog korpusa JVuO, u svojstvu delegata Vrhovne komande Jugoslovenske vojske u otadžbini i sa ciljem vršenja inspekcije, upućen je septembra 1942. godine na teritoriju tri pomoravska korpusa — Varvarinskog, Ivankovačkog i Resavskog. Po završetku misije, kapetan Petrović je 1. avgusta 1943. za generala Dragoljuba Mihailovića („Gospodinu Ministru vojske, mornarice i vazduhoplovstva i načelniku štaba Vrhovne Komande”) sastavio opširan izvještaj u kom se detaljno bavi i četničkim zločinima u zoni odgovornosti tri pomenuta korpusa JVuO.[15][16]

Branivoj Petrović ističe da je većina oficira, tj. komandanata ovih korpusa i brigada, bila legalizovana kod kvislinških vlasti. Pišući o stanju u Varvarinskom korpusu, on navodi sljedeće:

Ostali komandanti, koji su do juče bili aktivni nosioci današnjeg režima (komandant druge Beličke brigade je još legalizovan) vršeći nad narodom krvave i grozne represalije urezali su mu se u dušu i on ih kao takve nikad neće zaboraviti. Kao obrazac takvog rada ističe se žandarmeriski poručnik g. Milun Vidić. Dojučerašnji nosioc današnjeg režima, bivši komandant Beličke brigade, sada sreski komandant Beličkog sreza, on je uzurpirao vlast nepriznajući nikoga, a svojim radom toliko ozlojedio narod da ga ovaj ne odvaja od okupatora. Pljačka, krv, zverska ubistva i batinanje prestavljaju bilans njegovog rada.[17]

Za komandante dviju brigadâ iz sastava Resavskog korpusa (Despotovačka i Svilajnačka), Petrović tvrdi:

Aktivni potporučnici g.g. Gazibara i Petković su do skoro bili u službi Srpskih krvoloka, vojvoda Blaška i Živadina, učestvovali kao članovi prekog vojnog suda, koji je pobio preko 150 Srpskih sinova. Narod je toliko zaplašen njihovim terorom, da nema kuraži ni reči istine da kaže. Uspeo sam dugim bavljenjem na njihovoj teritoriji, da saznam od viđenijih ljudi, da je narod potpuno razočaran i ozlojeđen njihovim dosadašnjim radom, i da nas ne odvaja od današnjeg režima.[18]

Takođe, kapetan Petrović veoma negativno ocjenjuje i rad aktivnog pešadijskog majora Ljubomira Mihailovića Longa, komandanta Ivankovačkog korpusa JVuO. „Napuštajući redove S.D.S. t.j. legalizovanog i plaćenog oficira, on je preneo u redove Ravnogoraca sve svoje stare osobine. Naviknut na despotizam okupatora on je to produžio da čini i na novoj dužnosti”, žali se Petrović na majora Mihailovića. Po Petrovićevom mišljenju, Ljubomir Mihailović je svojim djelovanjem stekao »krvavi oreol« među stanovništvom u okupiranoj Srbiji:

Brojno uništavanje ljudi krivih i nevinih, civila i oficira (pred polazak dobio sam podatke o klanju rezervnog pešadiskog majora i nosioca Karađorđeve zvezde, ime nepoznato) dali su ovom komandantu korpusa krvavi oreol, narod zaplašili da je psihičko stanje straha proželo sve redove, misleći od naše organizacije da je zločinačka.[19]

U zaključku, podsjećajući Dražu Mihailovića da korpusi koje je obišao „predstavljaju po svome geografskom položaju i etničkom sastavu, centar Srbije”, kapetan Petrović vrlo rječito poentira:

Ljudi koji vode stvari, nepodesni su po svojim moralnim i tehničkim sposobnostima. Narod želi na čelu da vidi svetle i čestite ljude, koji će biti primeri i uzori naših stremljenja. Legalizovani oficiri, bivše vojvode Koste Pećanca i Nedića, zboraši Ljotića i ceo taj elemenat, koji je do juče pod okriljem hakenkrojca činio zulume, ne mogu danas da rade pod simbolom Ravne Gore i Vašeg imena. Narod to ne želi, ne prima, bar na terenima na kojima služe. I u koliko oni budu ostali, stav nepoverenja i rezervisanosti povećaće se.[20]