Nasrdin hodza je obicavao da sjedi svakog dana u svom omiljenom kafeu na istoj stolici.
Jednog dana lokalni mangup prolazeci pored mahnu rukom i obori mu fes. Nasrdin ustade, otrese fes od prasine stavi ga na glavu i nastavi da pije kafu.
Sljedeceg dana i dana nakon isto se ponovi. Nasrdinovi prijatelji, ljuti zbog ponasanja mangupa, čak ponudise da uhvate mangupa i nauce ga redu.
„Nema potrebe, to se ne rjesava na taj način”, odgovori im Nasrdin.
Ohrabren Nasrdinovom ravnodusnoscu, mangup mu je obarao kapu svakog narednog dana.
Nakon nekog vremena Nasrdin se sa jednim od prijatelja koji ga je ubjedjivao da kazni mangupa priblizavao kafeu. U stolici gdje je Nasrdin obično sjedio bio je janjicar u carskoj uniformi. Po obicaju mangup mu pridje i obori mu kapu u prasinu. Bez rijeci janjicar potegnu sablju i otfikari mu glavu, podize kapu i nastavi da sjedi.
Nasrdin se okrenu prijatelju i rece:
„Sad razumijes na šta sam mislio?”