Cekala sam da neko umre, pa da vidimo neki novi post ovde, ali posto svi i dalje žive, evo malo mene sa filmom:

Bob Rafelson - Five Easy Pieces (1970)

The five classical piano pieces — not necessarily „easy” — played in the movie are:

* Chopin: Fantasy in F Minor Op. 49, played by Dupea on the back of a moving truck.
* Bach: Chromatic Fantasy and Fugue, played by Dupea's sister, Partita, in a recording studio.
* Mozart: E-flat Maj. Concerto K.271, played by Dupea's brother, Carl, and Catherine upon Bobby's arrival to the island.
* Chopin: Prelude Opus 28 in E Minor no. 4, played by Dupea for Catherine.
* Mozart: Fantasy in D Minor K.397

Pet lakih komada iz notne sveske decaka ambicioznog imena, Robert Eroica Dupoa, jednog od troje netalentovane dece muzickog genija, jedinog od troje koji je shvatio da je izneverio roditeljska ocekivanja, (kao i mnogi od nas, ili bolje, kao svako ciji su roditelji IMALI ocekivanja od svojih potomaka) i ono sto na prvi pogled vidimo kao lutanja i bekstva, zapravo je samo sazrelo poimanje sopstvene nistavnosti.
Bobi je skitnica, mladic koji je napustio bogatu familiju u kojoj nije nasao strast i emocije koje bi ga kompletno produhovile i učinile srećnim, i posvetio se fizickom radu i zivotu u jednom od famoznih kamp naselja među polusvetom i priprostim i prostodusnim licima. Njegova slučajna devojka je jedna od takvih, lepuskasta, koketna i sirova seoska lepotica sa pevackim ambicijama, iskreno uverena da je u stanju da voli i da pruzi sreću „svom” muskarcu, međutim, potpuno nesvesna njegove kompleksnosti i samim tim mu teska i dosadna.
Bobi preko možda jedine osobe koju isreno voli, sestre Tite, saznaje da mu je otac teško bolestan i blizu smrti, i odlucuje da se, nakon vise godina cutanja, pojavi u rodnoj kuci, lociranoj na hladnom i izolovanom ostrvu na severu. Tu će zateci lepu Catherine (prelepa Susan Anspach), verenicu svog brata, snoba i klasnog mediokriteta Karla, i zavesti je. Ovde prica dozivljava kulminaciju, sazreva i puca.

Ovo je sigurno jedna od najlepsih uloga Dzeka Nikolsona iz njegovih najboljih dana... divno ritmicno ispricana prica, sugestivna fotografija, duboki i do u pojedinosti razradjeni karakteri, s paznjom odabrana muzika. Pravi americki film sa stilom, za sva vremena, kakvi se danas, nazalost, veoma retko sreću.