Žutić je lucidno izneo i ubedljivo dokazao, da se ispoljila strateška potreba vođstva Rimokatoličke crkve i Austrijske carske uprave za postojanjem neke virtuelne rimokatoličke nacije na južnoslovenskom prostoru zapadnog Balkana, skoro apsolutno i u ogromnoj većini naseljenog pravoslavnim Srbima. Usled takve potrebe, pojavila su se istoriografska dela, u kojima se, bez dokaza, veličala „stara Hrvatska” i postepeno „stvarali” tzv. Hrvati kao rimokatolička nacija, iako o njima nema originalnih dokumenata ni podataka o njihovom postojanju u istoriji. O Hrvatima nema originalnih podataka ni u jednom arhivu čije postojanje je starije i od tzv. „stare Hrvatske iz perioda hrvatske narodne dinastije”, odnosno iz vremena pre, navodnog, njenog potčinjavanja od strane Mađara – ni u arhivu Vatikana, ni Venecije, ni Milana, ni Firence, ni Graca, ni Beča, ni Carigrada – ni igde ni nigde, već u tzv. „prepisima sa starijih nesačuvanih originala”, čime je nastala samo „historijska Hrvatska u prepisu”, tj. u istoriji nije postojala, ali u virtuelnim zamislima hrvatske istoriografije je „postojala”. Malo ko postavlja pitanje, kako to da za većinu nekadašnjih država ima originalnih i ubedljivih podataka, samo o državi „srednjovjekovnoj Hrvatskoj” – gle čuda – nema nijedan!

Rimokatolički Hrvati su nastali iz potreba da postoje onde gde ne postoje, a strateški interesi iziskuju da tu treba da budu. To je davno, već preko 500 godina uvidela Rimska kurija, i pažljivo ih stvarala, tek kada se uverila da ne može, ni postepeno ni brzo ni sigurno, prozelitski prevesti pravoslavne Srbe u rimokatolike, odobravajući njihovu fizičku eliminaciju, tj. etničko čišćenje – genocidom, proterivanjem sa srpskih etničkih prostora (koji se danas nalazi u Republici Hrvatskoj). Konvertitstvo, najčešće pod prinudom i ucenom, dovelo je do preveravanja mnogih pravoslavnih Srba u Srbe rimokatolike, a zatim njihovo prevođenje u Hrvate, koji su samo rimokatolici. Takođe, Austrijskom carskom dvoru i carskoj upravi bili su potrebni da postoje i da se stvore rimokatolički Hrvati na prostoru Balkana.

Opšte rečeno i pojednostavljeno iskazano, Hrvati su kao narod, pa i kao „historijski narod”, nastali virtuelno, tj. u istoriji ih nije bilo, a u hrvatskoj istoriografiji se stalno uvećavaju i umnožavaju. Autor je razotkrio se da se, sinhronizovano provodila projektovana hrvatska istoriografska laž, da se nametne kao istina. On je pristalica i zatočnik istine i, neodstupno i istrajno, ne pristaje da se povinuje postojećim i „opšteprihvaćenim” lažima u hrvatskoj istoriografiji, koja se već duže od dva veka upregla u napor, da dokaže većinsku sveprisutnost Hrvata na celom zapadnom Balkanu, a da pošto-poto umanjuje i umanji istorijsko postojanje pravoslavnih, a zatim i rimokatoličkih i muslimanskih Srba, jer ne pristaje da laž smatra za istinu, jer „najgore je kada laž dobije snagu istine” (Žan Bodrijer).

Veoma su zanimljivi Žutićevi opisi (portreti) ideologa i lidera velikohrvatstva iz 19. i 20. veka, koji su, mahom, političari – crkvena i laička lica. Uopšte, među Hrvatima je veoma dugo vremena svestrano izgrađivana i odnegovana netrpeljivost i mržnja prema pravoslavnim Srbima u srpskim krajevima zapadnog Balkana. Kao rezultat toga – „velikohrvatske žetve srpske narodne njive”, osim stvorene Velike Hrvatske u liku Republike Hrvatske, među Hrvatima i u hrvatskoj istoriografiji postoji, što je Žutić istakao u ovoj svojoj knjizi, kontinuirano neizmerno licemerstvo, neosetljivost i uživanje u tuđoj (srpskoj) nesreći.

Sinhronizovano, raznovrsno i snažno radilo se u srpskim etničkim prostorima zapadnog Balkana na sveprožimajućem pohrvaćenju Srba, naročito od polovine 19. veka i nezaustavljivo kroz ceo 20. vek, što je Žutić u ovoj knjizi činjenično nepobitno dokazao. Ni nesrećni i neuspeli pokušaj sa stvaranjem i održanjem jugoslovenskog nacionalnog imena i jugoslovenske višekonfesionalne i višenacionalne zajednice u Jugoslaviji nije zadržao tendenciju hrvatskog širenja a, nasuprot tome, svesrpskog etničkog i prostornog sažimanja i uništenja na srpskim etničkim prostorima zapadnog Balkana.