Matematički dokazi
Biblija, kada se analizira originalni tekst na kojem je pisana, predstavlja numerički fenomen iza kojeg definitvno stoji inteligentno Biće.
Pošto svako hebrejsko i grčko slovo kojima je napisana skoro kompletna Biblija imaju i numeričku vrijednost (u tim jezicima se slova koriste za brojeve), svaka riječ, rečenica i paragraf imaju jedan određeni matematički zbir. Osvrnućemo se na samo jedan primjer.
Biblija počinje sa riječima: „U početku stvori Bog...” (1. Mojsijeva 1:1). Na originalnom hebrejskom jeziku se ove riječi izgovaraju kao: „Berešit bara Elohim” (בראשית ברא אלהים). Sada ćemo izdvojiti osobine ove tri riječi povezane sa brojem 7, koji se provlači kroz cijelu Bibliju kao broj punine.
Prve tri riječi Biblije imaju na hebrejskom jeziku 14 slova ili 2 sedmice (osobina broj 1), sa 140 kao njihovom mjesnom vrijednošću ili 7x2x2x5. Taj broj, 140, koji po sebi ima 20 sedmica (osobina 2), ima sa svojim činiocima 7 cifara (osobina 3), sa 21 kao njihovim zbirom (1+4+0+7+2+2+5), ili 3 sedmice (osobina 4). Mjesne vrijednosti, ove tri prve Biblijske riječi odvojeno, jesu:
(a) (b)
76x1 je 76 41x1 je 41
23x2 je 46 23x2 je 46
41x3 je 123 76x3 je 228
____________________
25 Video: Čisto i nečisto, Valter Fajt,
www.religija.me; Biblijska podjela riba, ptica i životinja na čiste i nečiste,
www.religija.me
140 245 315
Zbir cifara broja 140 i njegovih činilaca 76, 23, 41, je 28 ili 4 sedmice (osobina 5), od čega je zbir naizmjeničnih cifara u svakom slučaju 14 ili 2 sedmice (osobina 6). A ako ove činioce pomnožimo njihovim rednim brojevima 1, 2, 3, kao u (a) gore, rezultat je 245 ili 7x7x5 ili 5 sedmica (osobina 7) puta sedam (osobina 8). Isto množenje obrnutim redom sa dna umjesto sa vrha, proizvodi 315 ili 45 sedmica (osobina 9).
Zbir 140 je 5x7x2x2
Zbir 245 je 5x7x7
Zbir 315 je 5x7x3x3
700 5x5x7x2x2
Svaki od ovih zbirova je sadržalac ne samo broja 7, već i 5 sedmica. Svaki, štaviše, je kombinovan sa jednim kvadratom brojeva (2x2, 7x7, 3x3).
Šansa da ovaj sistem sedmica u prve tri riječi Biblije bude slučajan i neplaniran manja je od 1:40 miliona. Nijedna jedina rečenica ili poglavlje u cijelom hebrejskom tekstu Starog zavjeta, i grčkom tekstu Novog zavjeta, nije ništa drugo nego konstruisana po istom numeričkom planu - nemogućim za čovjeka, ali normalnim za Velikog Matematičara, Boga, Stvoritelja.26
12. Vjerodostojnost spisa
Bibliju čini 66 knjiga koje su podijeljene na period Starog i Novog zavjeta. Bibliju je pisalo najmanje 40 ljudi u razdoblju od 1500 godina, u više različitih zemalja i na tri različita jezika - hebrejski, grčki i u neznatnoj mjeri aramejski.
Autografi, odnosno originali biblijskih knjiga, ne postoje, već mnogobrojni njihovi prepisi, što je slučaj i sa drugim knjigama starog doba.
Iako u drevna vremena nijesu postojale štamparske mašine, prepisivači Svetog pisma, kako se još naziva Biblija, bili su veoma precizni i posvećeni ljudi. Spisi su bili pažljivo prepisivani, a provjera tačnosti prepisa bila je naročito opsežna.
Što se tiče spisa Starog zavjeta koji su pisani uglavnom na hebrejskom jeziku, njihova vjerodostojnost potpuno je potvrđena 1947. godine kada su u pećinama kod Mrtvog mora u Izraelu, kod mjesta Kumran, pronađeni najstariji spisi - iz drugog vijeka prije nove ere. Ovi spisi su dodatno potvrdili da je Stari zavjet ostao sačuvan i nepromijenjen sve do danas i da je Biblija koju danas čitamo ista kao nekada kada je napisana.27 Muzej Svitaka s Mrtvog mora u Jerusalimu (The Shrine of the Book) predstavlja mjesto gdje su izloženi ovi spisi kao dokaz vjerodostojnosti Starog zavjeta.
Što se tiče spisa Novog zavjeta koji su pisani na grčkom jeziku, postoji neprevaziđen broj kopija u odnosu na kopije drugih drevnih spisa - oko 25.000, uključujući kompletne ili djelimične kopije Novog zavjeta. Poređenja radi, druga po broju pronađenih kopija je Homerova Ilijada (643 pronađene kopije).
Najstarija pronađena djelimična kopija knjige Jevanđelje po Jovanu, koja je dio Novog zavjeta, nastala je na prelazu u drugi vijek (tzv. egipatski papirus), dok većina kopija Novog zavjeta datira iz trećeg i četvrtog vijeka, pa je vremenski raspon između originala i pronađenih kopija 30-350 godina (kad imamo na umu velika progonstva prvih h
rišćana praćena spaljivanjem njihovih spisa ne treba da čudi što nema sačuvanih kopija iz prvog vijeka).
Za razliku od njih, najstarija pronađena kopija Homerove Ilijade nastala je oko 400 godina nakon svog originala. Ovaj raspon kod, na primjer, spisa Cezara i Tacita iznosi oko 1.000 godina, kod Platona oko 1.300, a kod Demostena 1.400 godina, i njihovim djelima se ne osporava autentičnost.
Osim toga, postoji visok stepen saglasnosti između različitih kopija. Ne samo da je Novi zavjet preživio u više rukopisa od bilo koje druge knjige iz drevnih vremena, već je preživio u čistijem obliku od bilo koje druge velike knjige - u obliku koji je 99,5 odsto očuvan.Pored grčkih rukopisa Novog zavjeta imamo i prevode na druge jezike iz relativno ranog vremena - na latinski, sirijski i koptski. I pored toga, imamo ono što bi se moglo zvati sekundarnim prevodima, koji su načinjeni malo kasnije, kao što su jermenski i gotski. I mnoštvo drugih - gruzijski, etiopski. To znači da
26 Matematika i Biblija, Ivan Panjin, Centar za prirodnjačke studije, Beograd, 2002, strana 55
27 Knjiga Bitka za Bibliju, Dejvid Maršal, elektronsko izdanje; Kumranski spisi - dokaz vjerodostojnosti Biblije, Željko Stanjević, Metaphysica, Beograd;
danas, kada ne bismo imali...
