1054 god.pocepala se Hrišćanska crkva na Istocnu i Zapadnu Rimsku crkvu.
Svaka od njih tvrdila je da se to dogodilo zbog filoque(ucenja o Duhu Svetome).A i malo bolji poznavaoci prilika su znali da je glavni uzrok borba oko primata.Naime,cinovnicima Rimske crkve je smetalo to što se Konstatinopoljski Patrijarh predstavljao kao -Vaseljenski.Tako se po njihovim rečima,taj visoki celnik Istocne Rimske crkve samovoljno uzdigao na titulu koja pripada iskljucivo glavi crkve Hristu.
Dok je crkveno cinovnistvo Istocne Rimske crkve ukazivalo na veoma pogubnu politiku Zapadne Rimske crkve,jer su svog glavnog prelata uzdigli na presto namesnika Bozjeg na zemlji,što ne može biti nijedan covek,jer je to u mogućnosti da bude samo Gospod Isus Hristos,koji je platio cenu otkupa za ljudski rod.
Bilo kako bilo,obe crkve su nastavile put kroz istoriju drugog milenijuma svaka za sebe.
Istocna po prirodi svoga ustrojstva nije omogućavala pojavu oponenata.Disidenti su ostro kaznjavani i eliminisani ne samo iz crkve već su im oduzimana i gradjanska prava.Dok su grupe i pojedinci koji bi se usudili da ukazu na nepravilnosti i nedaj Boze na zloupotrebe bili zestoko kaznjeni bez prava na zastitu i posteno sudjenje.Tako su u vreme carice Teodore verska grupa Pavlicani,bili pogromom zbrisani sa lica zemlje.Istini za volju,njima je dato vreme za pokajanje i prelazak na „veru Pravoslanu”a kada su to beskompromisno odbili(jer su se cvrsto drzali ucenja Novog Zaveta,posebno poslanica Svetog apostola Pavla),nad njima je izrecena
smrtna presuda po hitnom postupku,i Vizantijom su potekli potoci nevine krvi.
Ista sudbina je zadesila i Bogumile.

Sa druge strane Zapadna Rimska crkva cisti svoje redove osnivanjem crkvene policije koja se nemilosrdno obracunava sa neistomišljenicima.
Sve sto je mirisalo na otvoreno neprijateljstvo prema crkvi moralo je na lomacu.
Ali za razliku od Konstantinopolja,Rim dozvoljava pojavu pojedinacnih pokreta u samoj crkvi(dominikanci,franjevci i dr.)koji su smeli malo da otskrinu vrata i provetre prostorije pune zagusljivog vazduha lazne nauke.Nazalost,na svaki mig visokih celnika crkve oni bi ta vrata privukli svome okviru pa ako treba i zatvorili.No i pored toga,to se pokazalo korisnim za narod jer se na neki način dalo oduska slobodnoj misli,koja je kasnije urodila plodom Reformacije koja je donela velike blagoslove zapadnoj Evropi.Na tom putu mnogi su stradali i svojom krvlju platili oslobodjenje od zabluda srednjovekovnog delovanja crkve.Prvi je na tu listu stavljen Ceski reformator i jedan od najsvetlijih umova Evrope drugog milenijuma,Jan Hus.Izgledalo je da ista sudbina ceka i nemackog reformatora Martina Lutera,ali je narod na celu sa lepim brojem svojih knezova ustao i odbranio svoga ucitelja i Bozjeg slugu.To je dovelo do sirenja Protetantizma koji je doneo nezapamceni procvat evropskim nacijama koje su ga prihvatile.
Namece se pitanje:Šta bi danas Evropa trebala da čini.Dali i dalje da se odrice tekovina protestantizma ili da se vrati ucenju koje ju je i izvelo do napretka i civilizacije koja je primer ostatku sveta?