Visok krvni pritisak.

Tinitus označava medicinski stručni izraz za šumove, za koje se zna i pod imenom zujanje, zviždanje ili šuštanje u uvu. Karakteristično je za ove šumove da po pravilu za njih nisu odgovorni spoljašnji izvori zvuka i da se gotovo uvek mogu čuti samo od strane osobe koja pati od tinitusa.

Uzrok nastanka
Česti uzrok šumova u uvu (do oko 30%) jeste oštećenje nežnih slušnih ćelija bukom ili praskom. Tu spadaju pre svega muzika koju omladina sluša u slobodno vreme (vokmen, diskoteke, rok-koncerti), ali i buka na radnom mestu. Traume praskom mogu se skoro uvek izlečiti pravovremenim tretmanom. Smetnje cirkulacije su od strane lekara najčešci pretpostavljeni razlog za nastanak tinitusa, te je na ovoj pretpostavci zasnovano i lečenje. Osim ovih glavnih uzroka postoje još brojni drugi uzroci na koje treba misliti: oboljenja vratne kičme, bolesti u području zuba i zgloba vilice, presbiakuzija (smanjenje sluha uslovljeno starenjem), acusticus neurinoma (tumor slušnog živca), morbus Menière (kružne vrtoglavice povezane sa nagluvošću), oboljenja srca i krvotoka, metabolički poremećaji, oboljenja bubrega, hormonalni poremećaji, otoskleroza, hronične upale srednjeg uva, funkcionalne smetnje Eustahijeve tube ,trovanja (intoksikacije) naročito lekovima, povrede lobanje i mozga, oboljenja centralnog nervnog sistema, anestezija, naročito u kičmeni kanal (spinalna anestezija).

Klinička slika
Tinitus je, bar u početnoj fazi, simptom bolesti. Simptom je važno upozorenje da se na telesnom i/ili psihičkom polju dešava nešto što dovodi do oštećenja ili bolesti. Tinitus doživljavamo kao potpuno različite zvukove, kao na primer pištanje, šuštanje, zviždanje, lupanje, zvonjenje, grebanje. Kada je u vezi sa teškim oštećenjima sluha možemo ga registrovati i kao melodije. Ponekad se dešava da se istovremeno pojavi više šumova. Ovi šumovi se mogu registrovati u jednom uvu, u oba uva ili u glavi.

Kod skoro svake pete osobe, odnosno kod oko 20% opšte populacije, povremeno se javlja šum različitog tipa i trajanja. Kod oko 5 % populacije se javlja stalni šum, najčešće jačeg inteziteta, koji subjektivno smeta pojedincu i ometa ga u svakodnevnom životu. Kod starije populacije javljanje šuma još je učestalije. Individualno je u kojoj meri pojedinoj osobi smeta šum. Kod nekih ljudi jači šum ne mora izazivati veće subjektivne smetnje, dok kod drugih i šum manjeg intenziteta može uzrokovati veće subjektivne tegobe. Najučestalijie smetnje vezane za šum su nemogućnost koncentracije, smetnje spavanja ili hiperakuzija (pojačana osetljivost na normalan zvuk).

Lečenje
Tinitus nije bolest već simptom, tako da ne postoji jedinstvena terapija u njegovom lečenju. Postoji mnogo različitih lekova koji se primenjuju. Najčešće su to lekovi koji poboljšavaju cirkulaciju krvi u mozgu ili u unutrašnjem uhu. Takođe, bihevioralno lečenje može pomoći pacijentima sa tinitusom. MetodasePacijent se upoznaje sa mehanizmom nastanka šuma što mu omogućava prihvatanje šuma u podsvesti kao nešto prirodno, a ne kao nešto što predstavlja opasnost ili upućuje na bolesno stanje uzrokujući negativne emocije. Cilj te metode nije smanjenje intenziteta šuma, već smanjenje bolesnikove reakcije na šum i habituacija, odnosno privikavanje na šum. Lečenje šuma može se sprovoditi i pomoću generatora širokopojasnog šuma, koji pomaže maskiranje šuma. Sekundarne psihičke tegobe, kao što su teskoba, depresija ili nesanica, treba takođe lečiti. Bolesnici sa šumom moraju da izbegavaju potpunu tišinu. Potrebno je izbegavati i buku radi sprečavanja daljeg oštećenja sluha i pogoršanja šuma. retreninga (Tinnitus retraining therapy) zasniva na neurofiziološkom modelu.

Од кад знам за себе, када сам у тiшини, чујем не зујање, нeго цичање. Као акда стиропором вучеш преко стакла.
Помало се појачава и смањује са пулсом, тако да у тишини меирм пулс у ушима.
Притисак ми је или нормалан или чак мало снижен.

Питао сам неколико лекара, нешто су пробали да ми објасне, али ниу знали шта...