Oni koji veruju da su solidarnost i milosrđe jedan odsto DNK-a koji odvaja čoveka od šimpanze pogledali su, ili će pogledati, bar nešto od onoga sto je snimio Imamura.

Slikanje obezljuđenog čovjeka, koji često nije svestan svog stanja i koji stremi preporodu kroz katarzu - osnovni je motiv njegovih radova.

Japanac traži duševni tamjan među marginalcima, grešnicima, zločincima ili nepotrebnim ljudima.

Ovaj autor basterkitonovske atmosfere, mračan kao Dostojevski, posvećen je svom delu poput misionara spremnog da pati sa (za) dušama koje preobraća (ispred i iza kamere) .

Ipak, teško da bi se preobraćenici, kada bi mogli da iskorače iz sveta filma, zahvalili svom tvorcu - Imamura, naime, ne voli sretne krajeve.

On pušta smrt, fizicku ili duhovnu, da vaskrsne njegove junake.

Zamislite (dobro pripitog) Raskoljnikova, koji u euforiji zločina trazi izlaz iz vlastite kože kao iz ludacke košulje - i dobićete glavnog junaka filma „Osveta je moja”.

Ep o serijskom ubici koji ne oprašta ocu što je postao čudovište, ali ni svojim bezbrojnim žrtvama, među kojima su i one koje su ga povremeno učinile čovekom (i muškarcem). Paraesej o izgubljenosti.

Tu je i junak „Pornografa”, brilijantnog filma, mozaički napravljenog od niza crno-bijelih fotografija, koji u posleratnom Japanu lovi nesretnike koji su spremni da glume u seksi foto-stripovima da bi preživeli.

Hedonizam, mračni cinizam, rasulo gusto kao sperma, i obezdušenje kroz koje prolazi njegov glavni lik Imamura završava vajanjem „žene nad ženama”, jedine osobe koju je pornograf volio, i ostavlja svog junaka da plovi na izgubljenom brodiću u zagrljaj japanskoj verziji boga Erosa i da grli hladan kamen...

Potresna „Balada o Narajami” - solidarnost pred đavoljim osmehom sudbine...Bajka o (samo)žrtvovanju.

Do hedonizma emotivna „Jegulja”, još jedan spev o marginalcima.

„Crna kiša”, kao apokalipsa, vakuum za duše koje žive van tela...

„Izgubljeni raj” jedan od ranijih radova ovog dirigenta duševnog nemira. Maestra koji diriguje klasiku u probusenim, a ulaštenim cipelama, sa poderanim laktovima koncertnog sakoa...

Imamurin način mešavina je emotivnih rezova, neorealizma i fantazije. On je racionalno - iracionalan.

Šohei Imamura je crn kao najsunčaniji dan.