Srpski istoričar Jovan Rajić je zapisao u svojoj „ Istoriji Srba”:
„ Prastara otadžbina Srba bio je Sibir”.

Nemački geograf Johan Daniel Riters u svom delu „ Zemljopis” koji je napisao 1780. godine tvrdi da su Srbi živeli u podnožju Himalaja:
„ Sa vrha Mera ( planina u Indiji, prim. autora) pružaju se njihove razne grane kao Himavat, Henakutaš, Nišades, na kojima je živeo surovi i odeven od koža narod Serba ili Srbi. ”

Ruski istoričar Moroskin u kjizi „ Istorijsko-kritička gledišta o Rusima i Slovenima” piše:
„ Od Himalaja do hindukuških planina živeo je srpski narod, pod imenom Sjemskrita ili Srba...”

Naslednik Miloša S. Milojevića i predstavnik Srpske autohtonističke škole Sima Lukin Lazić u „ Kratkoj povjesti Srba” ( Zagreb, 1984), tvrdi da je prapostojbina Sba Indija i da su tamo postojale dve Srbije: Sarbanska i Panonska srpska država. Pod naletima Huna i Kitajaca( Kineza), Srbi su morali da se sele na zapad i na sever. On navodi tri seobe Srba koje ćemo ukratko opisati rukovodeći se njegovim delom.

Prva seoba Srba iz Indije

Jedna deo Srba, prilikom napuštanja svoje prapostojbine Indije, zaustavio se u Mesopotamiji ( oko reke Tigra i Eufrata) izgradio svoju državu o kojoj svedoče razvaline grada Serbice i reka koja se zove Serbica. Odalte se sle u Malu Aziju, Afriku, a posle i u Evropu: jedan deo u Španiju i Italiju, a jedan deo na Balkansko poluostrvo. U Španiji i Italiji se utopili u druge narode, a na jugu Balkana su opstali.
Drugi deo Srba iz Indije zaustavio se oko Kaspijskog mora i na Kavkazu, dakle u delovima današnje Rusije. Ovu novu domovinu nazvali su Servanija.
Treći deo Srba iz Indije zaustavio se u danšnjem Sibiru, u Rusiji. Osnovali su državu Sirbiju ( ili Sirbiriju od imena Sirbi ili Serbi). Od reči Sirbirija nastala je Sibirija ili Sibir.
Ove seobe su se dešavale u dugom vremenskom periodu koji je trajao i do 1000 godina, dakle završene su oko 3500 godina pre Hrista.

Dr Simo Jelača piše:
Treca grana Srba, koja se na svom putu od Indije selila uz granice Kine, zaustavila se u danasnjem Sibiru. Sacuvani su podaci o njihovim vladaocima Banu Janci, Ranku, Cicanu, koje su zapisali Kinezi u svojoj hronici. U Kineskoj hronici pisalo je o caru Tanci, koji je imao pet sinova, koji nakon oceve smrti izdele zemlju i time je potpuno oslabe. Kinezi su o caru Tanci pisali legende. Dokaz da su Srbi živeli sa Kinezima vidi se iz nekih reci u kineskom jeziku koje su istovetne sa srpskim. Takve su: madri - mudri; knig - knjiga; slon - slon; raj - raj itd. Ova grupa Srba, koja ostavi ime Sirbiriji (Sibiriji) preko Urala usmerila se dalje ka Evropi. Ali i pre njihovog dolaska Srbi su se već bili nastanili u predelima oko Baltickog mora.

Dr.Olga L.Pjanovic

Konačno da predjemo na Treći Srpski Glavni Deo, koji je iz Indije krenuo na sever, osnovavši svoju državu u Centralnoj Aziji pod nazivom SIRBIRIJA, ili SIRBIDIJA. Prema Orbiniju, tu su se Srbi smestili 2060.godine pre Hrista, te kad se k tome doda 1000 godina kretanja kroz slobodne prostore, pa zatim vrme posle Hristovog rođenja, opet dobijama brojku od 5040, kad su Srbi stvarno krenuli iz Indije, svoje prapostojbine.. Prema istom piscu, Srbi su naselili dve stotine pokrajina, uključujuću i taj broj i Aziji i Evropu..

U kineskim hronikama sačuvana je uspomena na tu nekadašnju srpsku državu i na njene vladare: Bana, Janču, Ranka i Cicana. Jedno vreme je Sirbirijom vladao Car Tanča, sa svojih pet sinova. Tančini sinovi vladahu u doba kineskog Cara SJU-AN-DIA, čiji je pogranični guverner HJA-JU, 160 godina pre Hrista pisao u kineskom letopisu o sledećim zanimljivim dogadjajima:

Srbi su od proleće do jeseni trideset puta na nas napadali. Usudjujem se, da predložim, da se pošalje sva vojska iz Indjeja, da ih napada van stena i to zimi jednom, a svakog proleća dva puta.

Ovaj izveštaj odgovorni državnik Ča.-Jun, protumačio je svojim saradncima na sledeći način:

Otkako su pobegli Juni (Huni) osiliše se Srbii zavladaše njihovom zemljom.Oni imaju preko 100 000 vojnika, daleko su čuveni sa telesne sile, a i dosta prosvećeni…U njih su konji brži od Hunskih a oružje još oštrije od Hunskog. Srpska su plemena još silnija i brojnija nego što su bila i već dva godine, da ne možemo da izmislimo način kako bi im doskočili…

Srpska država Sirbirija ,Sirbidija ili Srbija propala je za vreme vladavine Tančinog unuka Carmana. Još uvek su sveže azijske legende o srpskom Caru Tanči, a naročito u Kini čiji je jezik obogaćen prisvajanjem mnogih srpskih reči. Ostatak Srba ovog dela, koji nije bio porobljen od Kineza, ili se pretopio u njih, bio je prisiljen, da napusti Sirbiju, Sirbiriju, ili Sirbidiju te da krene na zapad, prema Evropi. Veliki deo tih Srba naselio je, pri svome dugom kretanju- današnju Rusiju oko Volge, Dona, Dnjestra i Dnjepra, kao i neke delove današnj Poljske i Galicije. Na celom ovo prostranstvu oni su se pridružili Srbima Drugog Glavnog Dela, koji su se doselili iz Serbanije.U to davno doba više od dve trećine Evrope bilo je pod srpskom upravom.