mile carpenisan(mile karpenisan), novinar, hronicar ratnih zbivanja u srbiji, iraku, iz indonezije opustosene cunamijem,iz budimpeste sa gradjanskih protesta i mnogih drugih vrelih podrucja nije dobio najvazniju bitku. u 34 godini se zavrsio zivot i jedna blistava karijera. srbin in temisvara je otisao pose krace bolesti da izvestava sa nekih drugih frontova. pre mesec dana pokrenuo je humanitarnu akciju za spas svog sugradjanina danijela, mladica obolelog od leukemije, na aukciji je licitiran i slem koji ga je zastitio od kursuma u iraku i danijel je trenutno u italiji na operaciji. iako pokretaccele akcijhe na aukciji nije mogao da bude prisutan i mile. na svojoj blog stranici http://milecarpenisan.ro/
napisao je

Danas nije moja nova godina…danas sam tuzan
Probao sam celog zivota da zatvorim oci i da ne gledam ruzne stvari koje su se desile pored mene. Ali danas više ne mogu da lažem….danas sam tuzan. Trebao bi da budem veseo…danas je nova godina…ali ova nova godina ne može uopste da me raduje. Neću vise da lažem druge i samog sebe….teško mi je da vidim moje stare roditelje kako se u nihovim godinama muce da prezive. Ne samo da se muce nego patuju i zbog mene i probaju da mi pomognu taman onda kad bih ja trebao sa budem pored nih da im skocim u pomoć. Za mene danas nije slavlje ….mogu da se radujem samo zato što su moij živi ali ne znam kako mogu pomoći i uvek kada mi traže da im budem blizu ja nadzem razloge da se sakrijem samo zato što znam da nisam taj covek koij veruju oni da jesam. I da …danas sam tuzan posto danas u ovom prvom danu u novoj godini imam snage da priznam da meni nije do slavlja. Bilo bi razloga za radost kad bi znao da je sve u redu ali neću vise da se lažem…zivot je zafrkan i mene već me stignu stare senke i nemam snage da prevarim. Neću sad od toga da pravim dramu samo ponekad i Mile ima prava da bude tuzan. Nemojete mi suditi ostavite da vreme leci sve i zajedno u tisini da slusamo mojeg Balasevica.
www.youtube.com/watch?v=SK_Pnh1sfHI&feature=player_embedded
pre dve godine je napustio svoju maticnu kucu antena 1 iz bukuresta i postao slobodan novinar i posvetio se promovisanju crne gore i srbije.
grad temisvar mu je posthumno dodelio titulu pocasnog gradjanina.
predsednik rumunije ga je posmrtno odlikovao jednim od najznacajnijih odlikovanja.
vest davise nije među nama sve je rastuzila.
metak i granate su ga obilazile na ratistima sirom zemaljke kugle a ipak...

srbija i srpski narod su izgubile jednog velikog sina.

sahrana je danas , sreda 24 mart. u 15 casaova u temisvaru.

evo dva pasusa iz jednog intervjua.

„Războiul din Kosovo, o vacanţă pe lângă cel din Irak”

După experienţa din Kosovo, Mile Cărpenişan s-a călit în războiul din Irak, unde experienţele au fost mult mai dure. „Războiul din Kosovo a fost o vacanţă pe lângă cel din Irak. Orice jurnalist care intra în Irak trebuia să semneze o hârtie prin care îşi asuma responsabilitatea depntru propria viaţă”, şi-a amintit jurnalistul. Mile susţine că după ajungerea în Irak, primul şoc a fost cel termic. „În prima noapte am crezut că mor pentru că temperatura a scăzut de la 45 de grade Celsius la minus cinci grade.

rat na kosovu je kao izlet prema onome sto je bilo u iraku. svaki novinar pri ulasku u irak potpisuje izjavu o kojom prihvata sve rizike za svoj zivot, priseca se novinar.mile se priseca daje prva impresija po ulasku u irak toplotni udar. ``prve noćisam mislio da ću umreti jer je temperatura pala sa 45 na minus 5

Intrarea lui Mile Cărpenişan şi a celorlaţi jurnalişti în Bagdad a fost un şoc greu de îndurat pentru un om. ”Când am ajuns în oraş s-a aşternut o linişte în toate maşinile, cred că timp de zece minute nimeni nu a scos niciun sunet. Toţi ne-am scos ţigările şi fumam. Străzile erau ca un abator plin de oameni. Când vezi atâta moarte în jurul tău, sânge, bucăţi de oameni, fum, anarhie, crezi că ai văzut Apocalipsa în direct„, a mai mărturisit Mile Cărpenişan. Întrebat de jurnalistul care l-a intervievat dacă ar mai pleca într-o zonă de conflict, departe de ţară, Mile a avut un singur răspuns: ”La će oră vrei să plecăm?„.
Ulazak novinara u bagdad je bio novi sok koji covek ne može ni da zamisli.
``kad smo stigli do bagdada oseti sam kako se uselila tisina u svaki od automobila iz kolone, i jedno desetak minuta nije se čuo ni najmanji sum. svi smo zapalili po cigaretu. kad vidis toliku kolicinu smrtioko sebe, krv,delove ljudskih tela, dim,anarhiju imaš osecaj da gledaš ``apokalipsu sada`` in live, svedoci mile karpenisan a na pitanje da li i pose svega postoji mogućnost da ponovo izvestava iz vrelih podrucja usledio je odgovor-pitanje: kad polazimo!?”