Zakljucak teme: u Nemanjinoj državi Raskoj i zapadno od Drine nisu postojali nikakvi bogumili, nego Srbi dvovjerci, tj. Srbi istocnog pravoslavnog ispovijedanja koji su u svojoj vjeri zadrzali neka vjerovanja i obicaje prehrišćanske vjere: krsna slava, badnjak, panaija, mackare o Pokladama, jurjevdanske obicaj, citanje pleca, vjerovanje u moru...
Eto tako!

Pod imenom „bogumili” nigdje se ne pominju nikakvi jeretici.„Bogumile” je u nauku na velika vrata uveo Franjo Rački (1828, Fuzine kod Rijeke - 1894) 1869. U ono doba smjela hipoteza (niko sebe nikad na Zapadnom Balkanu nije nazvao bogumilom), i podrzana raznim argumentima, pokazala se netacnom i neadekvatnom. (Sam termin „bogumili” nije poznat ni u izvorima ni u tradiciji. )Ipak, politicki je zloupotrebljavana u zadnjoj deceniji.

Najtvrdje pristalice teze o „herezi” i „bogumilima” su „nacionalisticki” hrvatski istoricari poput Ive Pilara i ustaše Dominika Mandica, a u novije vrijeme akademik Franjo Sanjek. Ostali koji podržavaju tu tezu su isto Hrvati- Miroslav Brandt, Jaroslav Sidak. Bogumilstvo je ideoloski „promovisao” i „popularizovao” takođe hrvatski pisac Miroslav Krleza. Centralna teza moderne inostrane istoriografije koja se bavi temom je da se ne radi o heretickoj, nego teoloski i po uredjenju „zaostaloj” crkvi ocigledno istocno-pravoslavnog kruga koja je poznavala obicaj krsne slave -naročitog obiljezja srpskoga naroda jer je samo Srbi slave. Neizostavna su i djela Petranovica i ponovno štampana knjiga Dr Vase Glušca „Istina o bogomilima” (prvo izdanje Beograd 1941., dovršeno 1945.) sa briljantnim pogovorom Đorđa J. Janića, 1992.

Prostor ne dozvoljava polemisanje sa svim postavkama mita o „bogumilima”, ali i najpovršniji uvid u osnovne teze čini ih neodbranjivim. Tzv. „bogumila” ili bilo koje značajnije i uticajnije jeretičke grupe u srednjevjekovnoj Bosni i Hercegovini jednostavno nikada nije bilo. Od prvih pomena u izvorima do pada pod Turke krajem XV vijeka (a i mnogo kasnije, dok islamizacija nije uzela jačeg maha), Bosna je bila čisto srpska i pravoslavna država. Bila je toliko izazivački pravoslavna na vratima Zapada, da je protiv nje vođeno više krstaških ratova (npr.1221-1222.), u kojima su daleki preci današnjih krvoloka, kao ugarske sluge, činili nad bosanskim Srbima iste onakve zločine kakve njihovi potomci čine danas.

Primanje papskih legata, formalno priznavanje pape, dozvoljavanje širenja nekih zapadnih monaških redova i sl. bilo je samo diplomatsko taktiziranje, koje nije imalo nikakvog uticaja na unutrašnji vjerski život zemlje. To potvrđuju upravo latinski izvori, koji su prepuni najpogrdnijih kvalifikacija o stanovništvu i vladarima Bosne. Po njima, stanovnici Bosne su „jeretici”, „maniheji”, „patareni”, a njihova zemlja rasadnik svih mogućih zala i jeresi, kao uostalom i ostale pravoslavne zemlje. Za Rimokatoličku crkvu toga doba jeretik je svaki hrišćanin, dakle i pravoslavni, i prije svega pravoslavni, koji ne priznaje apsolutnu vlast pape, rimokatoličke dogme i latinski obred. (Do danas je taj stav znatno ublažen). Sam termin „patareni”, „paterini”, kojim se najčešće označavaju stanovnici Bosne, označava one koji uče da Duh Sveti ishodi od Oca (ex Patre), dakle pravoslavne, za razliku od rimokatolika koji uče da ishodi od Oca i Sina (ex Patre Filioque).

Vladari u svojim poveljama stanovnike svoje zemlje izričito nazivaju Srbima, a jezik srpskim (povelje bana Matije Ninoslava Dubrovniku). Većina povelja počinje znakom krsta i pominjanjem Svete Trojice. Znak krsta, koji izmišljeni „bogumili” navodno preziru, postoji na većini grobova pod stećcima. Nasuprot laži o „bogumilima” koji nisu imali vjerskih objekata, stoje ostaci mnoštva srednjevjekovnih crkava sa pravoslavnim oltarima okrenutim istoku, isto kao i u ostalim srpskim zemljama.
Ogromna većina grobalja pod stećcima je orijentisana pravoslavno (istok-zapad, sa glavom na zapadu). Kartiranjem malobrojnih nekropola orijentisanih sjever-jug u rubnim područjima, jednom će se više saznati o katoličenju Srba i najranijim korijenima današnjih „Hrvata” u Bosni, Hercegovini i Primorju. Ogromna većina stećaka je smještena pored pravoslavnih crkava (uključujući ruševine i crkve koje su kasnije preoteli rimokatolici). Stećci su karakteristika srpskog dinarskog prostora (Lika – Skadarsko jezero i Jadranska obala – Pakrac). Nema stećaka van srpskog etničkog prostora, niti stećaka unutar njega za koje se može dokazati da ne pripadaju Srbima.

Sve vijesti o Bosni turskog perioda govore o pravoslavnim Srbima. Ne postoji nikakav dokaz (a takav događaj bi morao ostaviti traga) o masovnom prelaženju velikog broja ljudi u islam za kratko vrijeme. Iz turske Bosne u susjedne zemlje nije izbjegao nijedan jedini jeretik ni bogumil, već uvijek i jedino pravoslavni Srbi. Sve dokaze o pravovjernosti Srba srednjevjekovne Bosne teško je ukratko i nabrojiti. Nasuprot njima postoje samo izmišljotine i konstrukcije koje nije moguće ozbiljno uzeti u obzir.

Vremenski raspored zabilježenih „djedova” kako narod u južnoj Srbiji i sada naziva episkope i monahe (Svetislav Davidovic „Srpska pravoslavna crkva u Bosni i Hercegovini od 960. do 1930. godine -nazivi koji često odgovaraju značenju riječi grčko-vizantijske crkve):

Rastudije (o. 1228-1230);
Radoje (o. 1230-1244);
Radovan I (o. 1244-1258);
Radovan II (o. 1258-1272);
Hlapoje (o. 1272-1286);
Dragost (o. 1286-1300);
Povrzen (o. 1300-1314);
Radoslav I (o. 1314-1328);
Radoslav II (o. 1328-1342);
Miroslav (o. 1342-1356);
Boleslav (o. 1356-1370);
Ratko I (o. 1370-1393-X);

Bosancica

”Pronalazac„ bosancice je takođe hrvatski istoricar iz 19.-tog vijeka Ciro Truhelka (1865, Osijek - 1942) koji od lokalne varijante srpske ćirilice izmišlja posebno pismo (niko nikada u srednjovjekovlju svoje pismo nije nazvao bosančica), navodno potpuno nezavisno od ćirilice. I mada je laž suviše očigledna da bi mogla da se održi u tom obliku, termin je ušao u upotrebu, pa zainteresovani čitalac u Enciklopediji likovnih umjetnosti, tom I, Zagreb 1959, str. 442. u odrednici ”bosančica„ može pročitati da je to ”bosanica, bosanska bukvica, hrvatska ćirilica, zvana i žensko pismo„, dakle sve, samo ne ono što stvarno jeste – srpska ćirilica.

Stecci

Nadgrobni mramori su proglaseni za bogumilske, bosanske spomenike, pa im je dat i poseban naziv ”stećci„, iako takvih naziva za groblja nema, da bi se zaboravilo da su to naša groblja. Njih ima svuda u srpskim krajevima, u Konavlima, Dalmaciji, u današnjoj Crnoj Gori i Republici Srbiji, odnosno u nesumnjivo pravoslavnim oblastima, kao i u portama pravoslavnih manastira, kao što su Krupa, Tvrdoš, Dobrun, Davidovica i Mileševa.

Ogromna većina grobalja pod stećcima je orijentisana pravoslavno (istok-zapad, sa glavom na zapadu). Kartiranjem malobrojnih nekropola orijentisanih sjever-jug u rubnim područjima, jednom će se više saznati o katoličenju Srba i najranijim korijenima današnjih ”Hrvata„ u Bosni, Hercegovini i Primorju. Ogromna većina stećaka je smještena pored pravoslavnih crkava (uključujući ruševine i crkve koje su kasnije preoteli rimokatolici). Stećci su karakteristika srpskog dinarskog prostora (Lika – Skadarsko jezero i Jadranska obala – Pakrac). Nema stećaka van srpskog etničkog prostora, niti stećaka unutar njega za koje se može dokazati da ne pripadaju Srbima, zbog čega su i uništavani, naročito na Primorju. ”

SDG
(Soli Deo Gloria)

12. januar 2012. u 08.01


ISPRAVKA:

Moram da Vas pitam, jer me interesuje kako biste se postavili prema zvaničnoj crkvi da ste Vaši preci bili Bogumili?

Da li biste opravdavali, ili osudili zlo?
--------------------------------

Nepravdu prema precima treba ispraviti, jer oni nisu bili bogumili, niti je ta riječ postojala vijekovima poslije njih. Nije tebi do nepravde prema precima, nego potenciras dnevnu politiku.

SDG
(Soli Deo Gloria)2012-01-12 03:09 PMVI Stefan Nemanja progoni bogumilsku jeres

... I jedne popali, druge raznim kaznama kazni, treće progna iz države svoje a domove njihove i sve imanje, sakupiv, razda prokaženim i ubogim. Učitelju i načelniku njihovu jezik ureza u grlu njegovu, što ne ispoveda Hrista, sina Božjeg, a knjige njegove nečastive spali, i izgna ga, zapretiv da ispovedaj i pominju po svim stranama prokleto ime. I na sve strane iskoreni tu prokletu veru, da se i ne pominje nikako u državi njegovoj...

http://zitijenemanjinoodstefanaprvovencanog.wordpress.com/2011/05/21/vi/
------------------------
Gdje piše da su to bili bogumili? To su bili poluvjerci koje i Dusanov zakonik pominje. Poluvjerci su bili hrišćani tradicionalne srpske pravoslavne Crkve, koji su primivsi vjeru u Hrista i dalje zadrzali prehrišćanske obicaje.

Previse bi trebalo vremena i prostora da se sve ovdje ispise. U onoj knjizi sa linka uvodnog teksta sve je do detalja rijecju i slikom objašnjeno.Ako možeš da nešto od toga opovrgnes, a ne da potezes sudije Inkvizicije, jezuitu Franju Rackog i njegove epigone Jiricekovog tipa.

Pitam te po ko zna koji put: iz čega znaš da je Nemanja kaznio i prognao bogumile? Gdje piše da su to bili bogumili? To sto jedino piše u tvojoj glavi i u glavama jezuita, to nije dokaz!

Za erasera_s malo melema za oci:

http://imageshack.us/f/62/svarogisvarozic.jpg/
Svarog i Svarozic (motiv sa stecka)

http://imageshack.us/f/808/vidovdan.jpg/
Vidovdanski krst (motiv sa stecka)

http://imageshack.us/f/192/45220856.jpg/
Srpsko ognjilo (ocilo) na stecku

Stecci po podrucjima koje pominjes pripadau svetslavcima, a ne bogumilima.Ako procitas pomenutu knjigu, shvatices da bogumila nije bilo i naucices ko su svetosLavci, a ko svetoSavci.

Pošto nemate ni jedan kontraargument tvrdnjama iz navedene knjige, ostaje vam kao i do sad: vjerovanje da su bogumili postojali. A to nije nauka, to je papizam i muhamedanstvo.

crni_jaguar-bec
(Saobracajni inzenjer)

20. januar 2012. u 09.37

A tebi izgleda samo preostaje da i dalje stojis na strani sila zla i tame pokusavajuchi i dalje sakrivati istinu i propagirati laz.
----------------------------

Cime ja stojim na strani sila zla, cime skrivam istinu i cime propagiram laz. Slobodno pokazi na konkretnim primjerima da je jasni i meni i ostalima, a nemoj da muljas ovo-ono.

crni_jaguar-bec
(Saobracajni inzenjer)

Cuti, vehabijo!

Jaguar, ti si jedno obično ljudsko sranje. Optuzujes mene da branim Nemanjina djela, a to znači da ni zavirio nisi u onu knjigu sa linka, jer se bas u toj knjizi govori o Nemanjinom zlodjelu i progonu dvovjeraca.

Nemanja nije progonio bogumile, jer bogumila nije bilo.Progonio je dvovjerce koji su vjerovali u Hrista i u svom hrišćanstvu i dalje njegovali obicaje svoje slovenske prehrišćanske vjere.To svjedoce solarna bozansta, solarni motivi na steccima i to svjedoce neke freske kao one iz crkve Sv Ahilija u Arilju.

Tragove dvovjerja još nalazimo kod Sebra(Srba): slava,solarni motivi na slavskim hljebovima (kolacima), badnjak,„ozenje badnjaka, panaija, kult mrtvih, djurdjevdanski ili jurjevdanski obicaji, ivanjski krijesi, sjecanje na Svetovida (Vidovdan), toponimi sa imenima slovenskih bozanstava, gatanje u ovcije plece, klanje posjeka na temeljima nove kuce, vjerovanje u Moru, vile, vilenjake...

Sve je to lijepo opisano u knjizi sa linka uvodnog priloga ove teme i ne postoji ni jedan istoricar koji može oboriti dokaze te knjige, nego im samo preostaje da papagajski opet i opet ponavljaju laznu pricu o ”bogumilima„.”

Kako se zove polje na kojem sa nalazi nekropola stecaka u Radmilji? Zove se Vidovo polje po Svetom Vidu koji je glavni motiv stecaka u Radmilji.

Kako se prije zvao Stolac?
Zvao se Vidosin po Svetom Vidu.

Kako se zove planina iznad Varesa u Bosni?
Zove se Perun po slovenskom solarnom bozanstvu Perunu.

Po cemu je planina Velez kod Mostara dobila ime?
Po Velesu, slovenskom prehrišćanskom bozanstvu.

Otkud Srbima, Hrvatima i Bosnjacima Jurjevdan?
Po slovenskom solarnom bozanstvu Svetom Jurju (Jarilu) koji i na jednom od stecaka.

Šta je Slovenima kolovrat?
To je ketanje Sunca i zvijezda i prikazan je kolovrat na steccima.

Šta su kameni prestoli nadjeni sirom Bosne i Hercegovine?
To su druidske stolice kojih ima sirom evrope.

Ko je Svarozic?
Svarozic je solarn bozanstvo Slovena, sin slovenskog boga Svaroga i oba bozanstva su prikazani na jednom stecku.

I ne pricaj idiotluke.

Da su u vrijeme Nemanjica u Raskoj državi postojali poluvjerci (dvovjerci Sebri, prosti puk, pokoreni narod, osim fresaka iz crkve Sv. Ahilija u Arilju, svjedoci i Dusanov zakonik.

Da to nisu bili rimokatolici i to svjedoci Dusanov zakonik, jer Zakonik rimokatolike jasno definise kao latinsku jeres.

Zašto nasi istoricari nikad ni jednu riječ nisu kazali ko su bili poluvjerci? Neće da to govore, jer bi se otkrilo da bogumila nije bilo i da su poluvjerci zapravo Srbi, Sebri iz Dusanovog Zakonika, Kimbri, Cimbri, tj. Kelti.

Sve je u rijeci i slici prikazano i dokazano u knjizi sa uvodnog linka!Tu nema ništa ni po Srpskoj ni po Rimokatolickoj crkvi, niti po islamskoj bosnjackoj tvrdnji, nego onako kako je bilo i kako jest.

Istorijskih dokaza da su to bili bogumili nema. samo postoje dokazi da su to bili poluvjerci.Svi koji pišu da su to bili bogumili jednostavno lažu.