Greškom u prevodu nastao je čak i ceo jedan grad. Naime, Nazaret je osnovan tek u IV veku nakon Isusa, kako bi se (namerno od strane članova „Grupe”) ispunilo ono što je rečeno:

„Dođe i nastani se u gradu zvanom Nazaret, da se ispuni što je rečeno po prorocima: zvaće se Nazarećanin.” Matej 2:23

„U šestom mesecu posla Bog anđela Gavrila u galilejski grad po imenu Nazaret k djevici zaručenoj s mužem koji se zvao Josif iz doma Davidova. Kad obaviše sve po Zakonu Gospodnjem, vratiše se u Galileju, u svoj grad Nazaret.” Luka 1:26

Istoričar i vojskovođa Josif Flavije (37-100), detaljno nabraja 45 gradova i sela malog prostora tadašnje Galileje. On opisuje i Jafu - selo tek kilometar od današnjeg Nazareta, gde je živeo neko vreme. Pre je to bio grad, čije je groblje bilo upravo na mestu današnjeg Nazareta. Flavije je vodio vojne operacije uzduž i popreko Galileje, u drugoj polovini prvog veka. On nigde u svojim knjigama ne pominje Nazaret.

Evo nekoliko činjenica u prilog tvrdnji da u vreme Isusa Hrista uopšte nije postojao Nazaret:

- Nema ga nigde u Starom zavetu, niti bilo kom drugom spisu, pre jevanđelja po Mateju.

- Nema starih a ni novih istoričara koji su govorili o Nazaretu.

- Nema arheoloških niti bilo kakvih drugih dokaza da je taj grad, ili čak maleno selo pod tim imenom, postojalo „u vreme Isusa”.

- I premda navodi 63 galilejska grada, Talmud nikada ne spominje nekakav Nazaret, kao ni rana rabinska literatura.

- Nazaret nije bio upisan u popis plemena Zebulona (Jošua 19:10-16), koji pominje dvanaest gradova i šest sela.

- Apostol Pavle nikada ne pominje taj grad.

- Nazaret, a ni „Isus Nazarećanin”, nisu pomenuti ni u jednoj od novozavetnih poslanica, a takođe ni u delima tadašnjih istoričara, kao ni u rimskim cenzusima iz tog vremena - iako su u nekim istorijskim delima i u cenzusima popisana sva imena naseljenih mesta - pa čak i ona koja su po broju stanovnika bila manja od pretpostavljenog Nazareta.

- U III veku naše ere, Origen (ugledni učitelj i veliki propovednik, reformator Aleksandrijske škole), je čitao priču iz jevanđelja o „slavnom gradu” Nazaretu, ali nije imao pojma gde se on nalazi - premda je živeo u Cezareji, samo 50 kilometara od sadašnjeg grada Nazareta. On pominje ime Nazaret ili Nazara (ne zna tačno koji naziv je ispravan), ali nije se potrudio da se uputi u susedstvo, na hodočašće u ta znamenita mesta, o kojima je pisao celog života, i raspitati se o njima. Očigledno se i on opredelio za „simboličko tumačenje”, koje nema utemeljenja u arheologiji, kao ni u stvarnosti.

- Lažljiva carica sveta Jelena, žena cara Konstantina Klora i majka cara Konstantina Velikog, Flavija Julija Helena (poznata po tome što je „iskopala” neke lažne relikvije i zato ima veliki mermerni kip u bazilici svetog Petra u Rimu), takođe traži taj grad, ali ne nalazi ništa osim starog bunara (jedinog izvora vode u kraju, što ga čini još manje verovatnim mestom za grad). Ona ga odmah krsti u „bunar Blažene device Marije” i tu gradi baziliku. Tako je započela izgradnja izmišljenog Nazareta.

- Egerija, žena kralja Nume Pompilija, posećuje to područje 383. godine. Ovoga puta lukavi redovnici joj pokazuju „veličanstvenu pećinu” - i uveravaju je da je to „pećinska kuća Blažene device Marije”. Tako je nastalo novo mesto za hodočašća i izgrađena bazilika oko 570. godine. Danas se oko te pećine nalazi najveći hrišćanski tematski park na Srednjem istoku, koga obilazi preko milion posetilaca godišnje, što predstavlja 50 % ukupnih poseta Izraelu.

- Franjevci tamo već dugi niz godina kopaju i prekopavaju, pa su iskopali masu novca i grnčarije, i zaklinju se da je to dokaz postojanja grada Nazareta. Ali sve su to predmeti povezani sa sahranjivanjem pokojnika u grobove.

Bez obzira na izrečene činjenice (koje sveštenstvo prikladno prećutkuje), posetilac današnjeg „Nazareta” može posetiti i sobu u kojoj je Blažena „primila” anđela Gavrila. Vide se Marijina kuhinja i Josifova stolarija. Evo i sobe u kojoj je boravio Isus na povratku iz Egipta, a imamo i mesta gde se rodila devica Marija - ima ih, naravno, nekoliko, ne računajući njeno mesto rođenja devet kilometara dalje, u Seforisu, ili pak u Jerusalimu.

Čudna stvar u svemu tome je da se sva ta presveta mesta nalaze u pećinama. Zar su svetu porodicu sačinjavali trogloditi? Porodica Kremenko? Druga stvar je da su sva ta mesta par metara od izdubljenih grobova, ili su i sama bila pećinski grobovi u ovo ili ono doba. Mesto za sahranjivanje. Budući da jevrejski zakon strogo zabranjuje stanovanje u blizini grobova, moramo pretpostaviti da je ta „primerna jevrejska sveta porodica” u kojoj se rodio Hrist, bila neprekidno u stanju ritualne nečistoće...

Klerici sa „katoličkih univerziteta” rukama, nogama i zubima pokušavaju da nešto iskopaju i dokažu da je postojao grad Nazaret, ali bezuspešno. Tera ih grčevita potreba da dokažu da je njihova ideologija u pravu, ali i silni crkveni novac. Pri tom se obilno služe i prevarama. Zato svaku njihovu izjavu treba uzeti s rezervom i strogo naučno proveriti. Ako nema grada Nazareta iz I veka naše ere, postojanje čudotvornog božanstva Isusa je samim tim dovedeno u pitanje, a onda im je i njihova vera uzaludna. Nije ni čudo da se ogromna vatikanska mašinerija, zvana crkva, bori za svoj opstanak „dokazujući” nedokazivo do zadnje kapi znoja... ili krvi.

Iskopavanja arheologa Michael Avi-Yonah-a kod Cezareje, 1962. godine, otkrila su prvo pominjanje Nazareta na mermernoj ploči u sinagogi u Caesarea Maritima-i. Datirana je u kasni III ili rani IV vek naše ere. On pominje svešteničku porodicu koja se sklonila u Nazaret nakon rata. Verovatno su se sklonili u tamošnje pećine. Sada znamo da se radi o naseljavanju nakon poraza u Bar Kochbar ratu 135 godine. Vrlo je verovatno da su nazvali svoje selo „Nazaret”, odnosno „selo siromašnih”. Pisac Matejevog jevanđelja čuo je za te „svešteničke” porodice koje su se selile u mesto u Galileji koje su nazvali „Nazaret” - i odlučio da upotrebi to ime za svog junaka.

Arheolozi su neke nađene materijalne fragmente na tom mestu i u okolini datirali na nekoliko vekova pre Isusovog vremena i pretpostavili da u stvari pripadaju nekom bivšem i nestalom antičkom naselju - a između tih zadnjih antičkih nalaza i današnjeg doba nema dokaza o kontinuitetu urbanog života na tom mestu, pa tako ni potvrde da je tu postojao neki grad u Isusovo vreme.

Apologeti postavljaju sledeće pitanje (u nedostatku ikakvih materijalnih dokaza): „Kako je moguće da neko izmisli grad koji ne postoji, izlažući se opasnosti da ga raskrinkaju kao varalicu?”

Pitanje bi imalo smisla da su jevanđelja pisali apostoli na području današnjeg Izraela. Oni takvu grešku ne bi načinili, niti bi im to savremenici dopustili. Međutim, jevanđelja su vremenski pisana oko 100 godina nakon Isusovog raspeća, a prostorno daleko izvan Izraela, od strane ljudi koji nisu ni bili apostoli, a po svemu sudeći nisu ni kontaktirali s nekakvim prvobitnim apostolima, nego su to bili pisci koji su slabo poznavali jevrejsku veru (to će vam potvrditi svaki iole upućeniji Jevrej).

Autor jevanđelja „po Mateju” je očigledno pogrešno shvatio reč „Zvaće se nazirej” (Samson - nazirej božji), u Starom zavetu, i greškom izmislio Nazaret: „Zvaće se Nazarećanin”. Vernici su onda izgradili današnji Nazaret.

Današnji Nazaret u stvari je smešten u dolini, okruženoj blagim brežuljcima. Cela regija je karakteristična po ravnicama i blagim uzdizanjima tla, bez ikakvih vrhova ili oštrih klisura. Teren se opravdano naziva kao visoki basen, jer u jednom smeru imamo mnogo nižu ravnicu Esdraelon. Ali nema nikakve sumnje: današnji Nazaret je izgrađen u dolini, a ne na brdu. Čak i srednjovjekovni grad je ispod vrha, zaštićen od vetra. Počevši od 1957. godine, jevrejsko predgrađe, zvano „Nazerat Illit” („Gornji Nazaret”) izgrađeno je na vrhu brega istočno od grada.

Postavlja se, dakle, pitanje: ne postoji li Nazaret - ne postoji li ni Nazarećanin? Možda je on tek jedan od mnogih samoproglašenih mesija, čiji su mu sledbenici dali nadljudske osobine.