ADHD javlja češće kod dece u čijim porodicama je već neko imao ovaj poremećaj, i da je ovo je prvi direktan dokaz o važnosti genetskog faktora.

„Isuviše često se dešava da ljudi odbacuju ADHD i da na njega gledaju kao na posledicu lošeg roditeljstva ili ishrane. Meni, kao doktoru, je bilo jasno da se ne radi o tome. Sada sa sigurnošću možemo da kažemo da je ADHD genetska bolest i da se mozak dece sa ovim stanjem drugačije razvija nego kod druge dece”, kaže ona.

U poslednjih nekoliko godina, pojam ADHD se koristi za opisivanje problema u ponašanju koji su povezani sa siromašnim rasponom pažnje, koji uključuje impulsivnost, uznemirenost i hiperaktivnost, zbog kojih deca dobijaju prepisane lekove ili poseban tretman nastave. Veruje se da 3 do 7 posto dece, tj. oko 400.000, boluje od ADHD, a mnogi od njih iskuse iste probleme i kao odrasli ljudi.

Ne postoji poseban test za utvrđivanje ovog poremećaja, a dijagnozu obično uspostavljaju pedijatar ili psihijatar. Najnovije istraživanje je uključilo genetske analize DNK 366 dece sa ADHD i 1.047 bez ovog poremećaja.

Istraživački tim je utvrdio da retke varijacije u kojima su mali segmenti DNK duplirani ili nedostaju su dva puta češći kod dece sa ADHD-om nego kod onih koji nemaju ovaj poremećaj. Tokom istraživanja, koje je objavljeno u medicinskom časopisu „Lanset”, otkriveno je preklapanje između ovih delova DNK i onih koji se povezuju sa bolestima, kao što su autizam i šizofrenija. Iako četvoro od petoro dece sa ADHD-om nisu imali ovaj skup genetskih varijanti, istraživači veruju i da ostali genetski oblici koji nisu bili uključeni u studiju, takođe, mogu da imaju uticaja.

Skeptici smatraju da je ADHD dijagnoza kreirana od strane onih koji isuviše brzo daju medicinska objašnjenja anti-socijalnog ponašanja.

Profesorka Tapar prihvata činjenicu da će neki ljudi nastaviti da sumnjaju u postojanje bioloških osnova ovog problema.